Van huis uit ben ik opgegroeid met bordspellen en puzzelen. Na het eten pakten we de rummikub en gingen we met z'n allen een spelletje spelen. Ook betoverd doolhof en reis door Europa waren een van mijn favoriete spellen thuis. Op vakantie hadden we weer andere spellen. We hadden een stacaravan op Texel en in de ruimte onder de bank zaten allerlei spelletjes. Vooral mastermind, monopolie en hotel kwamen veel te voorschijn. Nu, denk wel minstens 15 jaar later, ben ik weer op Texel. Ik merk heel erg dat de tijden veranderd zijn. Mijn vriend houdt zo ie zo niet van familiespelen, wat ik erg jammer vind, en hier in het huisje hebben we ze ook niet liggen. Thuis trouwens wel, maar in de vijf jaar dat we samen wonen heb ik ze nog nooit met hem gespeeld. Ergens mis ik het wel. Het spel zelf, maar ook de gezelligheid van het met elkaar iets doen. Vooral het puzzelen. De hele tafel was bedekt met een puzzel en iedereen die langs kwam boog zich er overheen en legde minstens vijf stukjes neer. Het was een soort verslaving en die verslaving zit nog steeds in me. Mijn moeder legt nog steeds puzzels en als ik langs kom buig ik er automatisch overheen om haar te helpen.
Naast deze oude verslaving merk ik dat we tegenwoordig nieuwe verslavingen hebben oppgedaan. Ik dacht altijd nergens verslaafd aan te kunnen worden. Niet aan drank, heb nu al een jaar niks gedronken en geen afkickverschijnselen, niet aan roken, ok, wel gedaan maar meer een gezeldschapsroker en niet aan drugs, sporten, werken, slapen of wat dan ook. Ik ben er achter gekomen dat het niet helemaal waar is. Ik heb tegenwoordig een soort van verslaving gekregen en die benut ik nu op vakantie heel erg. En ik niet alleen, mijn vriend ook. In plaats van gezellig met elkaar rond een bord spel te kruipen, kruipen we nu ieder achter onze ipad om op Netflix onze eigen serie te kijken. Het liefst leggen we hem nergens voor weg. En Netflix maakt er goed gebruik van. Heb je de ene aflevering afgekeken, komt de volgende aflevering er gelijk achter aan. Hoe kan je dan nog stoppen? Zelfs de toekomstige jeugd raakt er al aan gewend. Onze zoon, nog geen vijf maanden oud, vindt het steeds leuker om Kikker en zijn vriendjes erop te kijken.
Ik denk dat het tijd is om deze nieuwe verslaving te doorbreken en de spelletjes en puzzels weer te voorschijn te halen. Maar niet voordat ik het einde van mijn serie heb gezien...
Lees ook:
