vrijdag 25 juli 2014

Ik wil niet....naar de wc

Baby's realiseren zich niet hoe goed ze het hebben. Ze kunnen namelijk als ze willen overal en altijd plassen en poepen zonder hun activiteit te moeten onderbreken. En baby's hebben het maar druk zeg. De aller kleinsten zijn druk aan het eten, spelen en slapen. Daarbij is hun lichaam constant bezig met het leren kennen van de onbegrijpelijke wereld om hun heen. De eenjarigen hebben een heleboel dingen te ontdekken en blokken om mee te spelen. En de peuters willen op een heleboel plaatsen zijn. Ze hebben geen tijd om naar het dichtsbijzijnde cafe te zoeken om vervolgens iets te bestellen zodat je daar naar de wc kan. los gelaten het feit dat ze niet eens in een cafe of bar horen te zijn, omdat ze te jong zijn om te mogen drinken.

Maar genoeg over het gemak dat baby's hebben. Wij hebben dat geluk helaas niet. We zouden raar aangekeken worden als we met een dikke kont door een luier die we onder onze rokerrok dragen over straat lopen. En ik zie het al voor me hoe we in de kroeg met een kort jurkje aan, aan het dansen zijn en onze luier steekt van voren uit doordat hij helemaal nat is. In plaats van een mooi klein handig tasje, moeten we dan onze grote luiertas meenemen. Met natte doekjes, die we nu in de vieze wc's ook goed kunnen gebruiken. En met onze grote extra luiers voor als je flink geplast hebt en hij niet meer lekker zit.

Nee, als je ouder en zindelijk wordt kan dat niet meer. Nu zitten we met de gebakken peren. Als je nu in de lunchroom met vriendinnen gezellig iets aan het eten bent en je moet plassen, dan heb je een probleem. Je voelt de aandrang opkomen en probeert het zo lang mogelijk op te houden. Het is namelijk bekend dat wanneer een vrouw aandrang voelt, haar blaas nog lang niet vol is, dus ze rustig nog kan wachten. Maar helaas dat gevoel is vaak al zo vervelend dat je graag de boel wilt legen. Maar je hebt totaal geen zin om te gaan. Je wiebelt wat op je stoel totdat je het echt niet meer houdt. Tegen je zin in sta je toch maar op, excuseert je naar je vriendinnen en vlucht de wc in, waar twee vrouwen voor je aan het wachten zijn. Je leunt wat op je linker been, je rechterbeen, kruist je benen en gelukkig, net op tijd ben je aan de beurt. Je trekt je broek en ondergoed in een keer naar beneden en hangt boven de wc pot. Een klein straaltje komt eruit. Is dit waar je, je zo druk om hebt lopen maken? Het slaat nergens op, maar opgelucht dat je bent, je kan er weer een uurje, tenzij je thee drinkt, tegenaan. Maar helaas, je bent ee nog niet. Je komt nu namelijk tot de conclusie dat je die natte doekjes wel heel goed kon gebruiken... tja, was je nu nog maar gewoon een baby met een luier om zodat je gewoon met je vriendinnen kan blijven lunchen.

Lees ook:
  

zaterdag 19 juli 2014

Onverdraaglijke hitte




Ik voel me verschikkelijk. Mijn kleine man ligt te bakken in zijn mooie antieke wiegje in zijn kleine kamertje. Het is er 31 graden en ik weet me geen raad meer. De gordijnen hebben de hele dag dichtgezeten, even als het raam. Nu staat het raam wagenwijd open. Ook alle deuren en alle ramen in de andere kamers. Ik laat het lekker tochten en doorwaaien, maar het wordt er niet beter op. Pas na een uur zie ik de temperatuur met 1 graad verlaagd worden. Dit is ongekend en we zijn hier niet op voorbereid. De kleine man ligt hard te huilen van de warmte en de dorst. Ik heb hem al een paar keer aangelegd en dan drinkt hij heel gulzig, alsof zijn leven ervan afhangt. Het is niet zo dat ik hem bij elk huiltje aanleg, want ik heb gelezen dat dat niet altijd goed is. Dan is hij warm van de hitte, warm van het huilen en het overstuur zijn en dan ga ik hem ook nog eens lekkere warme melk geven. Dat kan dat kleine lichaam nog niet aan. Nee, eerst controleer ik of hij wel echt vraag om eten. En dat weet ik snel genoeg, want dan zuigt hij zo op mijn arm een zuigzoen. Dus ik geef hem wat en leg hem daarna weer in zijn bedje. Zonder dekentje en lakentje ligt hij al een paar nachten. Het dekentje hadden we zelf al weggehaald en het lakentje is het eerste dat hij wegschopt als hij in bed ligt. Duidelijk, die heb je voorlopig even niet meer nodig. Ook heb ik zijn rompertje vervangen voor alleen maar een dun t-shirtje. Alles wat ik kan doen aan de warmte heb ik nu wel gedaan. Ik weet het verder niet meer. Ik hoop maar dat hij snel in slaap valt, maar dan nog zal ik hem blijven controleren vanwege de warmte.

Lees ook:
  

woensdag 9 juli 2014

Afscheid




In de film 'the back up plan' is Jennifer Lopez het op een gegeven moment helemaal zat. De hormonen gieren door haar lichaam en ze heeft genoeg van haar voedingskussen. In een boze bui gooit ze hem uit het raam in de afvalbak. Die nacht komt ze er achter dat ze toch niet zo lekker ligt zonder het kussen. In het donker gaat ze via het balkon naar buiten om in de afvalbak te zoeken waar hij is gebleven. Ze kan toch niet zonder hem. Dit klinkt voor mijn zo bekend. Bijna ben ik van de pijn in mijn bekken af en daarom heb ik mijn voedingskussen niet meer nodig. Maar heb je enig idee hoe lekker hij ligt. Ik heb hem tussen mijn benen geklemd en de bovenkant hou ik als een knuffel vast. Heerlijk! Mijn vriend is er minder blij mee en zal wel opgelucht zijn als ik dat ding weg zou doen. Op dat punt ben ik nu aanbeland, maar kan ik het wel? Kan ik wel afstand nemen van mijn heerlijke kussen en wat krijg ik er voor terug? Tegen mijn vriend aan mag ik nooit liggen, want dan krijgt hij het zo warm en kan hij niet bewegen en de kat ligt bij onze voeten. Het is net een drugs geworden, ik zal moeten afkicken als ik hem weg ga doen. Toch zal ik eraan moeten geloven. Dat ding moet weg uit ons bed, ik heb hem niet meer nodig. Ik ben nu volwassen en kan zonder het kussen slapen.
Maar, zoals marco Borsato het mooi kon zingen, afscheid nemen bestaat niet. Helemaal het huis uit doe ik hem niet. Mijn kleine man kan hem gebruken om lekker op te liggen. Daarna heb ik op zolder de zak bewaard waar ik hem in kan doen totdat ik weer zwanger wordt en hem weer kan gebruiken. Ik hoop maar dat het snel gebeurd, want dan heb ik een goed excuus om hem weer te voorschijn te halen. Daarna moet ik nog een derde en vierde kind nemen. Ik denk dat ik maar een heel elftal neem of beter een heel voetbalteam. 23 kinderen alleen maar zodat ik mijn hele leven lekker met mijn voedingskussen kan blijven slapen.